Ο Οιδίποδας και η Αντιγόνη στον Κολωνό, παρέα με την Κλεοπάτρα

Μου έστειλε γράμμα η φίλη μου η Κλεοπάτρα τις προάλλες.

Θυμήθηκε τα νιάτα της και τους φίλους στον Ίππιο Κολωνό όπου μεγάλωσε.
Εκεί όπου πήγε πήγε να πεθάνει πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια ο Οιδίποδας, ο πατροκτόνος κι αιμομίκτης βασιλιάς της Θήβας.

Τον θυμήθηκε τον Οιδίποδα, μαζί και όλο του το βασιλοσόι, και βάλθηκε να ιστορεί τις βόλτες που έκανε στους λόφους με την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Ο Πολυνείκης, ο άλλος γιος του Οιδίποδα, κι ο αδελφός του (αχ! κοίτα να δεις που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα, να, το όνομά του!) δεν έπαιρναν μέρος ‘ εκείνα ήταν αγόρια και γυμνάζονταν για πόλεμο και γι’ αρχηγιλίκια. Α, ναι, Ετεοκλή τον έλεγαν τον άλλο γιο!

Φορούσαν τα αρχαία τους ρούχα, όπως τα φανταζόταν τότε η μικρή Κλεοπάτρα, κι έπαιζαν κρυφτό πίσω απ’ τα πεύκα, απ’ τα κυπαρίσσια κι απ’ τις πικροδάφνες. Αγαπούσαν, μισούσαν, φοβόνταν, συντρίβονταν, όρθωναν το ανάστημά τους, ξεστόμιζαν λόγια φοβερά και τραγουδούσαν τις όμορφες αρχαίες τους μουσικές ανάμεσα στα δέντρα, πίσω από τοίχους πέτρινων σπιτιών, στους λόφους και στα ρέματα της παλιάς γειτονιάς, εκεί όπου μεγάλωναν κορίτσια διαβάζοντας Έλληνες ποιητές να μιλούν για την αιώνια φύση ανθρώπων και θεών.

Ωραίες αναμνήσεις, Κλεοπάτρα!